گاهی وقتا با خودم فکر می کنم یعنی میشه ما آدما از گناه دست برداریم و فقط بندگی خدا کنیم
این روزا مردم دیگه دلشون برا خدا تنگ نمیشه چرا که خیلی چیزا که نباید جای خدا رو پر کردن مثل جاه و جمال این دنیا
اما ما که انقدر ادعامون میشه چقدر خداپرستیم
خداپرستیم یعنی چیزی رو به جای خدا حق نمی دونیم و به اوامرش گوش می کنیم و از نواهیش فرار
خدا فقط خودشه که میتونه هوامونو داشته باشه
این اولین روضه در سال ٩۵ انشالله خدا به ما بنده ها نظر کنه به واسطه همین روضه ها امسال چشممون به جمال نورانی حضرت حجت عج منور بشه
آقا اجازه هست بخوانم برایتان
این اتفاق از دم یک در شروع شد
تا ریشه های چادر خاکی مادرت
آتش گرفت روضه معجر شروع شد
پایان سال و وقت حساب و کتاب شد
پیشانی ام به محضرتان خیس آب شد
هر روز با گناه دلت را شکسته ام
بین من و تو این همه عصیان حجاب شد
گفتند پای نامۀ ما گریه می کنی
حال شما ز دیدن نامه خراب شد
با این وجود تا که گره خورد کار من
یا صاحب الزمانِ دلم مستجاب شد
این عمر بی وفا و تو هم دیر کرده ای
آوای اَلرحیل به جانم عذاب شد
امسال هم گدای شب جمعۀ حرم
با یک دعای مادرتان بی حساب شد
ما را بخر عزیز دل شاه کربلا
جان کسی که صورتش از خون خضاب شد
نازم به بانویی که به معراج قتلگاه
در پاسخش نوای الیّ خطاب شد
گودال فوق عرش و تجلی رب آن
در پاره حنجر پسر بوتراب شد
عمری ست روضه خواندم و باور نمی کنم
زینب چگونه وارد بزم شراب شد
